چطور در یک رابطه با فردی که از ابراز احساساتش جلوگیری میکند، کنار بیاییم؟
برقراری ارتباط با فردی که به سختی احساساتش را بروز میدهد، میتواند چالشبرانگیز باشد. این رفتار میتواند ناشی از عوامل مختلفی از جمله تجربیات گذشته، ترس از آسیبپذیری یا الگوهای یاد گرفته شده در دوران کودکی باشد. درک این موضوع که این رفتار لزوماً به معنای عدم علاقه یا دوست نداشتن شما نیست، اولین قدم برای مدیریت این چالش است.
در اینجا 12 نکته برای کمک به شما در کنار آمدن با این شرایط ارائه میشود:
- 💥
صبور باشید:
تغییر رفتار یک فرآیند زمانبر است. انتظار نداشته باشید که شریک زندگیتان یک شبه تغییر کند. به آنها زمان و فضا بدهید تا راحتتر احساسات خود را بیان کنند. - 💥
احساسات خود را به طور واضح بیان کنید:
به جای حدس زدن احساسات شریک زندگیتان، احساسات خود را به طور واضح و با صداقت بیان کنید. این کار به آنها کمک میکند تا احساسات شما را درک کنند و الگوبرداری کنند. - 💥
از جملات “من” استفاده کنید:
به جای بهرهگیری از جملاتی که سرزنشآمیز هستند (“تو هیچ وقت احساساتت رو نشون نمیدی”)، از جملاتی استفاده کنید که احساسات شما را بیان میکنند (“من احساس تنهایی میکنم وقتی نمیدونم چه احساسی داری”). - 💥
در مورد زبان عشق آنها یاد بگیرید:
ممکن است شریک زندگیتان به جای کلمات، از طریق عمل، هدیه دادن، وقت گذاشتن یا لمس فیزیکی عشق خود را نشان دهد. - 💥
انتظارات واقع بینانه داشته باشید:
همه افراد به یک شکل احساسات خود را ابراز نمیکنند. انتظار نداشته باشید که شریک زندگیتان دقیقاً مانند شما عمل کند. - 💥
در صورت نیاز از کمک حرفهای استفاده کنید:
اگر در برقراری ارتباط مشکل دارید، از مراجعه به یک مشاور یا روانشناس دریغ نکنید. آنها میتوانند به شما و شریک زندگیتان کمک کنند تا مهارتهای ارتباطی خود را بهبود بخشید. - 💥
مرزهای خود را تعیین کنید:
در حالی که باید صبور و درک کننده باشید، باید مرزهای خود را نیز مشخص کنید. به شریک زندگیتان بگویید که چه رفتارهایی را تحمل نمیکنید. - 💥
به دنبال پیشرفتهای کوچک باشید:
به جای تمرکز بر کل مشکل، به دنبال پیشرفتهای کوچک در رفتار شریک زندگیتان باشید و آنها را تشویق کنید.
این فرایند نیازمند صبر، درک و تعهد هر دو طرف است. با تلاش مستمر و همدلی میتوانید رابطهای سالم و رضایتبخش با فردی که از ابراز احساساتش جلوگیری میکند، داشته باشید.
چطور با فردی که احساساتش را پنهان میکند کنار بیاییم؟
1. صبور باشید و درک کنید.
این افراد معمولاً دلایل خاص خودشان را برای عدم ابراز احساسات دارند. شاید در گذشته تجربه تلخی داشتهاند یا در فرهنگی بزرگ شدهاند که ابراز احساسات را ضعف میداند. صبوری و درک این موضوع، کلید اصلی است. به جای اینکه از آنها بخواهید ناگهان تغییر کنند، به آنها زمان بدهید تا احساس امنیت کنند و به شما اعتماد کنند. این فرآیند ممکن است طول بکشد. گاهی اوقات فقط حضور شما و شنیدن حرفهایشان میتواند تاثیر زیادی داشته باشد. سعی کنید با دیدگاه آنها به موضوع نگاه کنید و خود را جای آنها بگذارید. از قضاوت کردن و یا برچسب زدن به آنها خودداری کنید.
2. فضای امن ایجاد کنید.
مهمترین چیز این است که فضایی امن و بدون قضاوت برای آنها ایجاد کنید تا بتوانند به راحتی احساسات خود را با شما در میان بگذارند. به آنها اطمینان دهید که هر چه بگویند، شما به آنها گوش خواهید داد و قضاوت نخواهید کرد. از انتقاد کردن و یا سرزنش کردن آنها خودداری کنید، مخصوصا زمانی که در حال ابراز احساسات خود هستند. به آنها نشان دهید که شما پشتیبان آنها هستید و به آنها اهمیت میدهید. حفظ حریم خصوصی آنها نیز بسیار مهم است. هرگز احساسات آنها را با دیگران در میان نگذارید، مگر اینکه خودشان اجازه دهند. این فضای امن به آنها کمک میکند تا احساس راحتی بیشتری داشته باشند و کم کم شروع به ابراز احساسات خود کنند. سعی کنید همیشه در دسترس باشید تا هر زمان که نیاز داشتند بتوانند با شما صحبت کنند.
3. سوالات باز بپرسید.
به جای سوالات بسته (مانند “آیا ناراحتی؟” که با “بله” یا “نه” پاسخ داده میشود)، سوالات باز بپرسید که آنها را تشویق کند تا بیشتر صحبت کنند. مثلا بپرسید “امروز چطور بودی؟” یا “در مورد این موضوع چه احساسی داری؟”این نوع سوالات به آنها فرصت میدهند تا در مورد احساسات خود فکر کنند و آنها را به زبان بیاورند. از سوالات هدایتکننده خودداری کنید. سوالاتی که پاسخ مشخصی را القا میکنند، ممکن است آنها را معذب کنند. به جای اینکه سوالات زیادی پشت سر هم بپرسید، اجازه دهید آنها با سرعت خودشان پاسخ دهند. شنونده فعال باشید و به دقت به پاسخهای آنها گوش دهید. با گوش دادن فعال، به آنها نشان میدهید که به حرفهایشان اهمیت میدهید.
4. شنونده فعال باشید.
به حرفهایشان با دقت گوش دهید، تماس چشمی برقرار کنید و با زبان بدن خود نشان دهید که به آنها توجه دارید. از قطع کردن صحبت آنها خودداری کنید و اجازه دهید حرفهایشان را کامل بزنند. به احساسات پشت کلمات آنها نیز توجه کنید. گاهی اوقات زبان بدن و لحن صدا، اطلاعات بیشتری از خود کلمات ارائه میدهند. سعی کنید همدلی نشان دهید و احساسات آنها را درک کنید. حتی اگر با نظر آنها موافق نیستید، سعی کنید درک کنید که چرا آنها چنین احساسی دارند.
5. از حدس زدن خودداری کنید.
حدس زدن در مورد احساسات آنها میتواند باعث سوء تفاهم و ناراحتی شود. به جای حدس زدن، از آنها بپرسید که چه احساسی دارند. اگر متوجه شدید که حالشان خوب نیست، به جای اینکه بگویید “میدانم ناراحتی”، بپرسید “به نظر میرسد امروز حال خوبی نداری، چیزی شده؟”این روش به آنها فرصت میدهد تا احساسات خود را به زبان بیاورند و از حدس زدن شما جلوگیری میکند. حدس زدن میتواند باعث شود که آنها احساس کنند که شما به آنها گوش نمیدهید یا به احساسات آنها اهمیت نمیدهید. اعتماد به نفس در مورد احساسات دیگران، اغلب منجر به اشتباه میشود. پرسیدن سوالات مستقیم و با صداقت، بهترین راه برای درک احساسات آنها است.
6. احساسات خودتان را به اشتراک بگذارید.
با به اشتراک گذاشتن احساسات خودتان، میتوانید به آنها نشان دهید که ابراز احساسات اشکالی ندارد و این کار باعث نزدیکی بیشتر میشود. البته مراقب باشید که احساسات خودتان را به آنها تحمیل نکنید و فقط در حد معقول با آنها در میان بگذارید. مثلا میتوانید بگویید “وقتی این اتفاق افتاد، من خیلی ناراحت شدم” یا “من خیلی خوشحالم که این کار را با هم انجام دادیم”. این کار میتواند به آنها کمک کند تا احساس راحتی بیشتری برای ابراز احساسات خود داشته باشند. اشتراکگذاری احساسات متقابل، پیوند عاطفی بین شما را تقویت میکند. مراقب باشید که از اشتراکگذاری احساسات خود به عنوان راهی برای جلب توجه یا سوء بهرهگیری از آنها استفاده نکنید. هدف شما ایجاد فضایی امن و صمیمی است، نه ایجاد یک رقابت عاطفی.
7. از زبان بدن آگاه باشید.
زبان بدن میتواند اطلاعات زیادی در مورد احساسات فرد ارائه دهد، حتی اگر آنها سعی در پنهان کردن آن داشته باشند. به حالت چهره، لحن صدا، نحوه نشستن و سایر حرکات آنها توجه کنید. مثلا اگر فردی دستانش را گره کرده باشد و به پایین نگاه کند، ممکن است احساس ناراحتی یا اضطراب داشته باشد. با آگاهی از زبان بدن، میتوانید درک بهتری از احساسات آنها داشته باشید و واکنش مناسبتری نشان دهید. البته مراقب باشید که زبان بدن را به درستی تفسیر کنید و از تعمیم دادن خودداری کنید. تغییرات ناگهانی در زبان بدن، ممکن است نشانهای از این باشد که آنها در حال تجربه احساسات شدیدی هستند.
8. به دنبال الگوها باشید.
آیا موقعیتهای خاصی وجود دارد که آنها بیشتر تمایل به ابراز احساسات خود داشته باشند؟ یا موقعیتهایی که بیشتر تمایل به پنهان کردن احساسات خود داشته باشند؟با شناسایی این الگوها، میتوانید درک بهتری از دلایل عدم ابراز احساسات آنها داشته باشید و راهکارهای بهتری برای کمک به آنها پیدا کنید. مثلا شاید آنها در محیطهای خصوصی راحتتر احساسات خود را ابراز کنند. یا شاید در مورد موضوعات خاصی احساسات خود را بیشتر پنهان کنند. با شناسایی این الگوها، میتوانید محیط و شرایط مناسبتری برای ابراز احساسات آنها ایجاد کنید. این الگوها ممکن است به شما سرنخهایی در مورد تجربیات گذشته آنها بدهند.
9. از اجبار خودداری کنید.
هرگز آنها را مجبور به ابراز احساسات خود نکنید. این کار میتواند باعث شود که آنها احساس ناراحتی و تحت فشار قرار گرفتن کنند و بیشتر در لاک خود فرو روند. به آنها زمان و فضا بدهید تا با سرعت خودشان پیش بروند. به جای اجبار، آنها را تشویق کنید و به آنها نشان دهید که ابراز احساسات اشکالی ندارد. فشار آوردن، فقط باعث میشود که آنها احساس ناامنی و عدم اعتماد کنند. صبر و درک شما، کلید اصلی برای کمک به آنها است. احترام گذاشتن به مرزهای آنها، بسیار مهم است.
10. حرفهای کمک بگیرید.
اگر احساس میکنید که نمیتوانید به تنهایی با این موضوع کنار بیایید، از یک متخصص کمک بگیرید. یک روانشناس یا مشاور میتواند به شما و فرد مورد نظر کمک کند تا الگوهای رفتاری خود را درک کنید و راهکارهای سالمتری برای ارتباط برقرار کردن پیدا کنید. مشاوره میتواند به آنها کمک کند تا دلایل عدم ابراز احساسات خود را کشف کنند و با آنها مقابله کنند. در برخی موارد، مشکلات عمیقتری در پسِ این رفتار وجود دارد که نیاز به درمان تخصصی دارد. به یکدیگر پیشنهاد دهید که به صورت زوجی به مشاوره مراجعه کنید. سلامت روان و عاطفی، به اندازه سلامت جسمی مهم است.
11. از خودتان مراقبت کنید.
به اندازه کافی بخوابید، غذای سالم بخورید و ورزش کنید. با دوستان و خانواده خود وقت بگذرانید و فعالیتهایی را انجام دهید که از آنها لذت میبرید. اگر احساس میکنید که تحت فشار هستید، از یک مشاور یا درمانگر کمک بگیرید. مرزهای سالمی را برای خود تعیین کنید و از آنها محافظت کنید.
12. بپذیرید که تغییر زمان میبرد.
تغییر الگوهای رفتاری قدیمی، زمان میبرد.صبور باشید و انتظارات واقعبینانه داشته باشید.به جای اینکه انتظار داشته باشید فرد مورد نظر ناگهان تغییر کند، به پیشرفتهای کوچک توجه کنید و آنها را تشویق کنید.ناامید نشوید اگر پیشرفتها کند باشند.مهم این است که به تلاش خود ادامه دهید و به فرد مورد نظر نشان دهید که از او حمایت میکنید.تغییر، یک فرآیند پویا و مداوم است.قدردانی از تلاشهای آنها، میتواند انگیزه آنها را برای ادامه راه افزایش دهد.
